مرجان ستونی (نوعی مرجان دریایی) در سواحل ایالت فلوریدای آمریکا.

مَرجان دریایی یکی از جانوران پست است که در شاخه مرجانیان و رده گُل‌سان‌زیان (آنتوزوآ) رده‌بندی می‌شود.

حقایقی درباره مرجان‌ها [ویرایش]

مرجان‌ها فقط 1? از بستر دریاها را پوشش می‌دهند. مرجان‌ها 25? از تمام حیات دریا را در خود حفظ می‌کنند و بسیاری ازانواع ماهی‌ها در مرجان‌ها زند گی می‌کنند. هر کدام از مرجان‌ها یک

اکوسیستم کامل هستند.

در اقیانوس اطلس 15? مرجان‌ها تجمع دارند که مجموعی از 70 گونه مرجان می‌باشند. این مرجان‌ها محل زندگی 500 نوع ماهی هست.

اقیانوس هند و آرام 85? از ریفهای جهان را با 700 نوع مرجان و 4000 گونه ماهی دارا است.

مرجانها مقر زندگی گیاهان و جانورانی است که خودا اکوسیستم کاملی هستند. بیش از 80000 گونه حیاتی در مرجانها زندگی می‌کنند.

مرجانها 6/1 سواحل دریاها و خشکیها را محافظت می‌کنند مثلا: جزیره‌های کم ارتفاع را در برابر خشم امواج و فرسایش دریاها محافظت می‌نمایند.

هر یک متر مربع مرجان از نظر اقتصادی برابر 47000 دلار می‌ارزد به طوریکه بزرگ‌ترین صنعت توریست جهان با جذابیتهای طبیعی که 10? از کل صنعت توریست را پوشش می‌دهند. از مرجانها جهت تولید داروهای ضد سرطان ونیز و جهت پیوند استخوان استفاده می‌گردد.

مرجانها به غیر از غذا یک مکان برای زندگی موجودات دریایی هستند. این موجودات قدیمی‌ترین اکوسیستم زمین هستند و جوان‌ترین گونه مرجانها 18000 سال عمر دارند.

مرجانها گونه‌ای از جاندارانند که نه گیاهند و نه جانور بلکه ماینرال نام دارنند که از موادی به نام زوکسانتیلا تشکیل یافته‌اند.

مرجانها دو دسته‌اند: مرجانهای نرم و مرجانهای سخت. مرجانهای نرم: از اجزایی به نام پلیپس تشکیل شده‌اند. پلیـپسها در درون خود مایعی ژله مانند دارند. دهان مرجانهااز اجزایی به نام تنتیکلز تشکیل شده‌است که به وسیله آن پلنکتونها را به دام می‌اندازد.

مرجانها به دو طریق تقسیم سلولی و حرکت لاروها تولید مثل می‌کنند. مرجانها سیستم دفاعی و تهاجمی هم دارند. مرجانها زندگی همیارگونه‌ای دارند. مرجانها تا جایی که مواد غذایی دارند رشد می‌کنند، سپس رشد آنان متوقف گردیده و اجازه رشد به گونه‌های دیگری می‌دهند که فرصتهای غذایی مناسب تری دارند.

برطبق آمار سازمان اقیانوس‌شناسی آمریکا مرجانها در حال انقراض هستند.

شرایط زیست محیطی مرجانها [ویرایش]

دمای آب عمق شوری و املاح آب شفافیت آب امواج بستر دریا از سال 92 تا 2000 10? از مرجانها از بین رفته‌اند در صورتی که امروزه در آستانه هزاره سوم?25 از بین رفته‌اند و 58 ? دیگر بر طبق آمار جهانی در خطر می‌باشند.

از خطرات تهدید کننده مرجانها [ویرایش]

خشک کردن دریاها
آلودگی دریاها
گسترش شهرکهای ساحلی
ماهیگیری بیش از حد
گرم شدن زمین
آب شدن یخهای قطبی
شکاف لایه اوزون

نکاتی مفید و کارآمد جهت جلوگیری از تخریب مرجانها [ویرایش]

هدایای مرجانی را نخرید
از لنگر استفاده نکنید
دست به مرجانها نزنید
در حین غواصی تجهیزات خود را در مکانهای مناسب قرار داده تا از برخورد آنها با مرجانها جلوگیری نمائید
نزدیک مرجانها نروید
به ماهیها در ریفها غذا ندهید
موقع عکاسی مراقب نور فلش باشید

انواع مرجان‌ها [ویرایش]

مرجان‌ها دو دسته‌اند: مرجان‌های نرم و مرجان‌های سخت.

مرجان‌های نرم، از اجزایی به نام پلیپس تشکیل شده‌اند. پلیـپس‌ها در درون خود مایعی ژله مانند دارند. دهان مرجان‌ها از اجزایی به نام تنتیکلز تشکیل شده‌است که به وسیله آن پلانکتون‌ها را به دام می‌اندازد. مرجان‌ها به دو طریق تقسیم سلولی و حرکت لاروها تولید مثل می‌کنند. مرجان‌ها سیستم دفاعی و تهاجمی هم دارند. مرجان‌ها زندگی همیارگونه‌ای دارند. مرجان‌ها تا جایی که مواد غذایی دارند رشد می‌کنند سپس رشد آنان متوقف گردیده و اجازه رشد به گونه‌های دیگری می‌دهند که فرصت‌های غذایی مناسب‌تری دارند.

رده‌بندی مرجانها [ویرایش]

راسته روگوزا یا تتراکورال‌ها از راسته‌های مهم و از بین رفته‌است و کلیه جنس‌های آن متعلق به دوران دیرین‌زیوی است دارای اسکلت آهکی بوده و به شکل انفرادی و کلنی دیده می‌شوند. سطح خارجی اسکلت آنها به دلیل چین خوردگی‌های افقی (Rugae) ناهموار بوده و روگوزا نامیده می‌شوند. صفحات تابوله (Tabula) و دیس‌اپی‌منت (Dissepiment) نیز مشاهده می‌شوند. در قسمت فوقانی هر کورالیت فرورفتگی فنجانی شکلی مشاهده می‌شود که به آن «کاسه گل» (Calyx) می‌گویند. تابوله صفحات کم و بیش افقی، مقعر یا محدب است که تا قسمت مرکزی داخل یک پولیپ گسترش دارند.

دیس‌اپی‌منت صفحات کم و بیش منحنی‌شکل که معمولاً در مجاورت دیواره بیرونی کورالیت (Epitheca) واقع شده‌اند. روگوزا ابتدا دارای شش سپتای اولیه(اصلی) است و سپتاهای بعدی که تشکیل می‌شوند، فقط در 4 نقطه در داخل کورالوم قرار می‌گیرند و تعداد آنها مضربی از 4 بوده و نسبت به یک صفحه تقارن دارند، لذا به آنها تتراکورال هم گفته می‌شود. زافرانتیس، کلسئولا و لیتوستروشن از جنس‌های شاخص تتراکورال هستند. راسته تابولاتا: تمامی جنس‌های این راسته به صورت کلنی مشاهده می‌شوند. صفحات تابولا در آنها گسترش یافته و سپتاها تحلیل رفته هستند. منشا مرجان‌های تابولا هنوز مشخص نشده‌است. از اردویسین میانی تا پرمین وجود داشته‌اند و بدین ترتیب هم‌زمانی با مرجان‌های چهارتیغه‌ای نشان می‌دهند. فاوزیتس، میشلینا و هلیولیتس از جنس‌های شاخص مرجان‌های تابوله هستند. راسته اسکلراکتینا یا هگزاکورال‌ها مرجان‌های منفرد یا کلنی با اسکلت آراگونیتی هستند. سیکل تشکیل سپتا در آنها شش یا مضربی از شش است. برای اولین بار در تریاس میانی ظاهر شده و یکی از تشکیل‌دهنده‌های مهم ریف‌ها در دریاهای مناطق حاره امروزی هستند. اسکلت هگراکورال‌ها شبیه به تتراکورال‌ها است ولی طرز تشکیل سپتاها در آنها با تتراکورال‌ها متفاوت است. گونیوپورا، مونتلی‌والتیا و مآندرینا از جنس‌های شاخص هگزاکورال هستند. مرجان‌های هگراکورال و تتراکورال اگرچه در بعضی از خصوصیات مورفولوژیکی شبیه به یکدیگر هستند اما اختلافات عمده‌ای دارند. در تشکیل سپتاهای تتراکورال بعد از تشکیل سپتای اولیه، سپتاهای بعدی فقط در 4 نقطه قرار می‌گیرند، در صورتی که سپتاهای هگزاکورال نظم و ترتیب شعاعی دارند.